De rechtzaak van Sami

Toegang tot het recht is essentieel, maar de hindernissen zijn hoog. Hoe zou u bewijzen wat er met u is gebeurd als er geen officiële gegevens zijn en als alle documenten die u mogelijk op uw telefoon had, zijn vernield door grensbeambten? Een vriend van Jano en Shiro heeft precies dat gedaan. Hij is een van de eerste minderjarigen die een staat voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft gedaagd vanwege zijn terugdringing.

Sami is een Syrische vluchteling die naar Europa is gevlucht op zoek naar veiligheid. Hij was 17 jaar oud toen hij met Jano en Shiro in Bosnië en Herzegovina strandde. Hij sliep in een verlaten gebouw en leefde van de steun van lokale ngo’s. In de klacht van Sami beschrijft hij zijn verzet vanuit Kroatië en legt hij uit hoe agenten zijn leeftijd of een van de risico’s die hij liep niet inschatten voordat ze hem gedwongen terugstuurden naar Bosnië. Hij wacht nu op de uitspraak van de rechtbank.

Deze beslissing is niet alleen belangrijk voor Sami, maar ook voor al diegenen die vast blijven zitten tussen de Europese grenzen. Als de rechtbank oordeelt dat Kroatië de rechten van Sami heeft geschonden, zou het van Kroatië kunnen eisen dat het zijn praktijken verandert en een einde maakt aan pushbacks.

Wie is verantwoordelijk voor de illegale pushbacks?

Wie staat er aan de andere kant van “de gamel”? Wie voert de dagelijkse brutale en illegale pushbacks van vluchtelingen en migranten en hun kinderen uit en keurt deze goed? Het is absoluut noodzakelijk dat we staatsverantwoordelijkheid nastreven en een einde maken aan deze wrede praktijk. Toch doen staten en officieren hun uiterste best om hun sporen uit te wissen.

We krijgen zelden pushbacks op film te zien. Ze vinden vaak plaats in de nacht wanneer agenten heimelijk migranten en vluchtelingen terug over de grens dwingen of hen de toegang weigeren. Over het algemeen worden er geen gegevens bijgehouden, wordt er geen beoordeling gemaakt van de leeftijd of situatie van de persoon en worden hun asielverzoeken genegeerd. In plaats daarvan gebruiken agenten vaak extreme vormen van geweld en marteling – zelfs tegen kinderen. Deze pushbacks zijn zo gewoon dat het lijkt alsof ze in heel Europa geaccepteerd grensbeleid zijn geworden. In plaats van geregistreerd en gehoord te worden, zoals hun recht is, wordt legale toegang geblokkeerd, wat vluchtelingen en migranten dwingt om het keer op keer te proberen.

Pushbacks zijn ernstige schendingen van veel fundamentele mensenrechten die zijn vastgelegd in nationale, EU- en internationale wetgeving. Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens is bijvoorbeeld een belangrijk verdrag voor de bescherming van mensenrechten. Het verdrag beschermt het recht van een persoon om niet te worden uitgezet naar een land waar hij het risico loopt ernstig letsel op te lopen en verbiedt foltering en onmenselijke behandeling (artikel 3). 

Het verbiedt collectieve uitzettingen (artikel 4/protocol 4) en garandeert ook het recht om een ​​uitzetting aan te vechten voordat deze plaatsvindt (artikel 13). Het verdrag is ondertekend door 47 staten, die het ook in hun nationale wetgeving hebben opgenomen. Vermeende schendingen door staten worden beoordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, wiens uitspraken bindend zijn. Daarnaast bevat het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind verdere krachtige bescherming, met name voor niet-begeleide minderjarigen die onderweg zijn.

Sami wordt in zijn zaak bijgestaan ​​door een Berlijnse ngo genaamd ECCHR, het Europees Centrum voor Grondwettelijke en Mensenrechten. U kunt meer lezen en hun werk volgen of steunen.